جدای از صرفه جویی انجام شده در مصرف انرژی و بهبود کارایی عملیاتی در یک ساختمان هوشمند، تجربه ی کاربر هدف اصلی این گونه ساختمان ها است. پیشرفت های صورت گرفته در تکنولوژی کنترل دسترسی – به عنوان مثال تلفیق با مدیریت ساختمان و ابزار تایید دسترسی نوین تر- ضامن تجربه ای خودکارتر و آسوده تر به هنگام ورود و خروج کاربران میباشد.
به غیر از باز کردن دربها، سیستم های کنترل دسترسی حال میتوانند با سیستم های دیگر کار کنند تا فرایندهایی را که در گذشته به صورت دستی انجام میشده است به صورت خودکار انجام گردد. یک سیستم کنترل دسترسی خوب میتواند باعث تحریک اقداماتی در سایر سیستم های ساختمان شود؛ سیستم هایی که برای کنترل ورود افراد به ساختمان طراحی شده اند. سیستم های کنترل دسترسی میتوانند باعث تحریک اقداماتی شخصی همچون روشن نمودن برخی از لامپ ها، قفل گشایی و ورود به یک کامپیوتر و روشن نمودن سیستم تهویه هوای مجاور یک میز شوند و به کاربران در شروع یک روز عالی کمک کنند.
برخی از مزایای این سیستم ها شامل موارد ذیل میگردد:
- عدم نیاز به انتظار طولانی برای آمدن آسانسور و هدایت شدن به سوی آسانسور بعدی
- اطمینان حاصل نمودن از مطلوب بودن دمای اتاق
- هدایت شدن به سوی یک ماژول/نقطه میز مشترک آزاد و تخصیص حقوق
- انتقال تماس ها به هر دوی تلفن های ثابت و گوشی های همراه، بسته به مکانی که فرد در آن قرار دارد (داخل یا خارج از دفتر)
در همین حال، سیستم های کنترل دسترسی امروزی امکان تعامل بیشتر با کاربر را فراهم میکنند. کارتخوان های لمسی به همراه صفحه نمایش های رنگی و شاداب، یک رابط کاربری هوشمند را برای کاربرانی که وارد یک فضا میشوند فراهم میکند و میتواند با پیام هایی پیش فرض کاربران را نسبت به شرایط اضطراری یا وقایع آتی آگاه سازد. با نصب این کارتخوان ها در کنار یک اتاق کنفرانس، این کارتخوان لمسی میتواند به مدیریت رزرو اتاق کمک کرده، در صورت موجود بودن اتاق به کاربر اجازه ی رزرو اتاق کنفرانس را داده، یا اطلاعاتی مبنی بر زمان خالی بودن اتاق کنفرانس در اختیار کاربر قرار دهد. و برخی از کارتخوان های لمسی مجهز به ویژگی های صوتی داخلی هستند و به عنوان یک دستگاه مخابره عمل میکنند تا در صورت نیاز اجازه ی ارتباط با یک ایستگاه نگهبانی را صادر کنند.
تایید دسترسی
امروزه، کاربران نهایی بیشتر و بیشتری در حال رجوع به سایر ابزارهای تایید دسترسی برای کارمندان هستند؛ گزینه های بیشتری از کارت ها یا کلیدهای جیبی (keyfob) که به راحتی فراموش میشوند در اختیار این افراد قرار دارد. یکی از این گزینه ها، دستگاه موبایل افراد است. در دنیای امروز، گوشی های تلفن همراه تنها گزینه ای هستند که احتمال فراموش کردن آنها توسط افراد بسیار پایین است. بنابراین، در حال حاضر اپلیکیشن های کنترل دسترسی وجود دارد که به تلفن همراه شما این اجازه را میدهد که به عنوان یک "ابزار تایید دسترسی" عمل کند و به دربهای دفتر اجازه ی دسترسی بدهد.
استفاده از سیستم تشخیص پلاک فرم دیگری از تایید دسترسی است که به هنگام ورود به پارکینگ ساختمان انجام میگردد. به تمام دفعاتی فکر کنید که به خاطر انداختن اتفاقی فوب/بج RFID دوربرد خود در کنسول مرکزی خودرو یا افتادن آن به زیر صندلی خودرو، با تاخیر وارد محوطه ی پارکینگ ساختمان اداره ی خود شده اید. سیستم تشخیص پلاک خودرو از این موضوع اطمینان حاصل میکند که کارمندان همیشه اجازه ی دسترسی به محوطه ی پارکینگ ساختمان خود را دارند. دستگاه های کنترل دروازه LPR ﴿تشخیص پلاک خودرو﴾ از امکان دسترسی آزادنه ی موتورسواران به محوطه ی پارکینگ اطمینان حاصل میکند. استفاده از تکنولوژی تشخیص پلاک خودرو (LPR﴾ راهی عالی برای حفظ یک تجربه ی کاربر مثبت میباشد، چرا که این تکنولوژی جزئی از سیستم کنترل دسترسی میباشد.
در آخر، سنجش بیولوژیکی، چه اثر انگشت یک فرد و چه عنبیه یا چهره ی وی باشد، میتواند به عنوان ابزاری کارآمد برای تایید دسترسی عمل کند، چرا که این گزینه چیزی است که افراد همیشه به همراه داشته و هرگز فراموش نخواهند کرد. و روند موجود به گونه ای است که کنترل دسترسی با سیستم های تشخیص چهره تلفیق خواهد شد تا دسترسی را بسیار آسانتر سازد. یک دوربین میتواند پیش از سیستم کنترل دسترسی، به ضبط ویدئو از افراد به هنگام ورود به تاسیسات بپردازد، و امکان دسترسی آن فرد را به ساختمان تایید یا رد کند. تلفیق این دو سیستم امکان های زیادی را به وجود می آورد، چرا که این سیستم ها نه تنها در یک فضا با یکدیگر تعامل میکنند، بلکه در واقع قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر هستند. بدین شکل، سیستم مدیریت ویدئو میتواند به عنوان یک سیستم تشخیص چهره استفاده شود تا بدون نیاز به یک ابزار تایید دسترسی، اجازه ی دسترسی ارائه شود. بدین صورت، افراد تبدیل به ابزار تایید دسترسی میشوند.
برگرفته از مجله a&s